°1951 te Oostende
Licentiaat Kunstgeschiedenis (KUL Leuven, 1974)
Conservator Museum voor Schone Kunsten Oostende (tot 2008)
Conservator Muzee Oostende (2008 tot aan zijn pensioen in 2014)
Auteur van verscheidene boeken
Museum voor Schone Kunsten - Oostende
Het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Oostende was een museum in de Belgische badstad Oostende.
Het bestond van 1893 tot 2008 als een stedelijk museum.
1980-2008: periode Norbert Hostyn
Norbert Hostyn volgde in 1980 Edebau op aan het hoofd van het museum.
Hij stoelde het beleid op enkele opties die eigen waren aan de stad en haar museumcollectie : vernauwen van het beleidsspectrum en versterken van de verzamelingen Ensor en Spilliaert en aanvullen met andere Belgische kunstenaarstijdgenoten.
Omdat het een stedelijk museum betrof werd ook een blijvende inspanning gedaan om kunstwerken aan te kopen die het lokale kunstleven moeten illustreren.
De komst van het PMMK naar Oostende in december 1986 bood de mogelijkheid beide musea complementair te maken (Belgische kunst van romantiek tot post-impressionisme in het MSK; expressionisme tot de allernieuwste tendensen in het PMMK).
Dit veronderstelde een langlopende bruikleen van een aantal topwerken uit het MSK aan het PMMK. Al van in 1980 volgden de plannen voor een herlocatie van het MsK Oostende zich op. Daarom werd ook nooit veel geïnvesteerd in onderhoud van het bestaande gebouw.
Sluiting in 2005
In februari 2005 sloot het MSK de deuren met het vooruitzicht op een relatief-snelle heropening in het voormalig postgebouw aan de Hendrik Serruyslaan. In juni 2005 startte de gedeeltelijke sloop van het Feest-en Kultuurpaleis. Al in april 2007 opende daar een winkelcentrum.
PMMK + MSKO = Mu.ZEE Oostende
Na die sluiting zag het stadsbestuur van Oostende uiteindelijk af van de plannen van een nieuw Museum voor Schone Kunsten in het oude postgebouw en besloot in 2008 in overleg met de provincie West-Vlaanderen tot een soort fusie van het MSK Oostende en het PMMK van de Provincie West-Vlaanderen. Zo ontstond dus het 'Kunstmuseum aan Zee' of afgekort Mu.ZEE in Oostende. In de schoot van het Mu.ZEE werd een studiecel opgericht specifiek over het leven en werk van James Ensor in de context van zijn tijd. Norbert Hostyn, toenmalig conservator van het intussen vergane MSK van de stad Oostende leidde dit studiecentrum. Het Ensorhuis in Oostende en het Provinciaal Museum Constant Permeke in Jabbeke zijn twee 'satellietmusea' van het Mu.ZEE. De opening van het nieuwe Mu.ZEE in de gebouwen van het PMMK aan de Romestraat, vond plaats in het voorjaar 2009.
Bibliografie :
1893-1993: 100 Jaar Museum voor Schone Kunsten in Oostende, 1993
Museum voor Schone Kunsten Oostende:
Leon Spilliaert - Catalogus van de verzameling, Oostende 1990
Museum voor Schone Kunsten Oostende:
Catalogus beeldhouwwerken, assemblages en ceramiek, Oostende 1989
James Ensor:
De verzameling van het Museum voor Schone Kunsten Oostende, Gent (Ludion), 1999
Guido Persoons was de zoon van de Antwerpse dirigent, componist en muziekdocent Gust Persoons. Ook zijn moeder, Nora Schiltz, was een getalenteerde muzikante en stamde uit een familie waar alles in het teken stond van kunst en cultuur. Het was dan ook geen toeval dat de jonge Guido na zijn humaniorastudies aan het Sint-Stanislascollege in Berchem , ondanks vruchteloze pogingen van zijn ouders om hem voor een “ernstige” universitaire opleiding te laten kiezen met uitzicht op werkzekerheid, koppig doorzette en zich aan de Leuvense universiteit inschreef voor musicologie, een opleiding die hij later nog zou combineren met kunstgeschiedenis.
Na een paar opdrachten in onder meer de grafische sector en als reservist in de Belgische Zeemacht, wordt hij in 1962 aangesteld als wetenschappelijk bibliothecaris aan het Nationaal Hoger Instituut en Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en het Nationaal Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw Antwerpen. Vanuit deze functie, die hij tot 1995 zou uitoefenen, zette hij zich in voor de uitbreiding en professionalisering van het aanbod van de bibliotheek en de wetenschappelijke inventarisatie van de collectie, waaronder het kostbare Sint-Lucasarchief. Daarnaast was hij al die jaren onlosmakelijk verbonden met het reilen en zeilen van de Academie, niet in het minst door de organisatie van talloze tentoonstellingen rond de geschiedenis van deze instelling en haar professoren, waarvoor hij steevast de catalogen schreef die meestal ook uitgroeiden tot diepgravende wetenschappelijke monografieën. Vermeldenswaardig in dit verband is de bijzondere cataloog over 100 jaar Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten die in 1985 van zijn hand verscheen. Vanuit de Academie onderhield hij ook veelvuldige contacten met wetenschappelijke bibliotheken, musea en kunstacademies overal in Europa.
In 1968 promoveerde Guido Persoons op een doctoraatsproefschrift over De Orgels en Organisten van de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Antwerpen 1500-1650. Daarmee was de start gegeven voor een boeiende academisch carrière aan de KU Leuven. Als docent aan de afdeling musicologie verzorgde hij tot aan zijn emeritaat in 1996 de cursussen in muzieksociologie en muziek en massamedia, alsook de specifieke lerarenopleiding voor musicologen.
Met zijn vele publicaties over muziekinstrumentenbouw, muziekdruk, componisten en beeldende kunstenaars streefde hij nadrukkelijk naar het documenteren en voor de latere generaties vastleggen van het cultuurleven in België, en dit met focus op Antwerpen. Zo was hij ook hoofdredacteur van het jubileumboek bij het honderdjarig bestaan van het Koninklijk Vlaams Conservatorium in 1998.
Diezelfde voorliefde voor het bewaren van ons kunstpatrimonium wordt ook weerspiegeld in zijn actieve betrokkenheid bij de Koninklijke en Provinciale Commissie voor Monumenten en Landschappen en bij zijn daadwerkelijke inzet als bestuurslid in een brede waaier van wetenschappelijke en culturele verenigingen waar hij jarenlang actief was als bestuurslid, gaande van de Vereniging van Antwerpse Bibliofielen, het Kunsthistorisch Instituut van Antwerpen tot de Koninklijke Vereniging voor Muziekgeschiedenis. Met de Koninklijke Maatschappij tot Aanmoediging der Schone Kunsten had hij bijzondere band. Hij zou er vanaf 1996 met groot enthousiasme tot aan zijn dood de functie van voorzitter blijven uitoefenen.
bron : www.komask.be
Bibliografie:
Franck Mortelmans, pastelschilder & tekenaar In samenwerking met Melanie Mortelmans-Diris, Leo Wuyts en Alain Germoz
Monografie naar aanleiding van de honderdste verjaardag van zijn geboorte en ter gelegenheid van zijn Eeuwfeest-Retrospectieve in het Provinciaal Centrum Arenberg te Antwerpen
ISBN 90-9012046-7D 1998/8380/1
Prof. Dr. G. Persoons - 1981
De orgels en de organisten van de Onze Lieve Vrouwkerk te Antwerpen van 1500 tot 1650
Prof. Dr. G. Persoons, Paul Verbraeken, Willem van de Velde, Herwig Todts, Piet Lombaerde..
Linnig : een Antwerpse kunstenaarsdynastie in de 19de eeuw - 1991
Prof. Dr. G. Persoons, Jean F Buyck, Greet Bedeer, Nationaal Hoger Instituut en KMSKA - 1976
Schone Kunsten in Antwerpen : de Koninklijke Vereniging tot Aanmoediging der Schone Kunsten te Antwerpen, sinds 1788
Prof. Dr. G. Persoons - 1989
XXII Jaar Beeldhouwen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen
Prof. Dr. G. Persoons, Johannes Sambucus, Leon Voet - 1980-1982
Emblemata - Serie De Gulden Passer
Prof. Dr. G. Persoons, Roger Avermate, ... 1968
Miscellanea Jozef Duverger : bijdragen tot de kunstgeschiedenis der Nederlanden
Prof. Dr. G. Persoons, Hendrik Dierickx - 1985
Schilder- en beeldhouwkunst in Vlaanderen na 1945
Prof. Dr. G. Persoons, Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten Antwerpen - 1984
Jozef Vinck : kunstschilder, professor
Jos Hendrickx : tekenaar van figuur en glasraam : professor NHISK Antwerpen
Prof. Dr. G. Persoons - Nicaise De Keyser - 1987
Frans Mortelmans (1865-1936) : bloemen, stillevens, marines in olie en aquarel Prof. Dr. G. Persoons, Nationaal Hoger Instituut en KMSKA - 1992
Paul Huvenne, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen
Uitgever : Stichting Lodewijk Mortelmans vzw, 2002
°1951 te Oostende Na die sluiting zag het stadsbestuur van Oostende uiteindelijk af van de plannen van een nieuw Museum voor Schone Kunsten in het oude postgebouw en besloot in 2008 in overleg met de provincie West-Vlaanderen tot een soort fusie van het MSK Oostende en het PMMK van de Provincie West-Vlaanderen. Zo ontstond dus het 'Kunstmuseum aan Zee' of afgekort Mu.ZEE in Oostende. In de schoot van het Mu.ZEE werd een studiecel opgericht specifiek over het leven en werk van James Ensor in de context van zijn tijd. Norbert Hostyn, toenmalig conservator van het intussen vergane MSK van de stad Oostende leidde dit studiecentrum. Het Ensorhuis in Oostende en het Provinciaal Museum Constant Permeke in Jabbeke zijn twee 'satellietmusea' van het Mu.ZEE. De opening van het nieuwe Mu.ZEE in de gebouwen van het PMMK aan de Romestraat, vond plaats in het voorjaar 2009.
Belgische Stilleven & Bloemenschilderkunst 1750-1914
Frans Mortelmans 1865-1936: Virtuoos Bloemschilder, 2009
° 08.04.1931, Borgerhout - † 21.02.2014, Weert Bornem
In 1968 promoveerde Guido Persoons op een doctoraatsproefschrift over De Orgels en Organisten van de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Antwerpen 1500-1650. Daarmee was de start gegeven voor een boeiende academisch carrière aan de KU Leuven. Als docent aan de afdeling musicologie verzorgde hij tot aan zijn emeritaat in 1996 de cursussen in muzieksociologie en muziek en massamedia, alsook de specifieke lerarenopleiding voor musicologen.
In samenwerking met Melanie Mortelmans-Diris, Leo Wuyts en Alain Germoz
Prof. Dr. G. Persoons, Nationaal Hoger Instituut en KMSKA - 1992
