° 19.05.1901 Antwerpen - † 20.08.1984 Oostende
- Componist, dirigent en muziekleraar
- Tweede oudste zoon van Lodewijk Mortelmans
Biografie
Ivo Mortelmans kreeg zijn eerste muziekonderricht van Karel Wymans, en startte nadien zijn muziekstudies, zeer tegen de zin van zijn vader Lodewijk Mortelmans, aan het Antwerpse muziekconservatorium.
Daar behaalde hij eerste prijzen in notenleer, o.l.v. Arthur de Hovre in orgel (1923), en van Edward Verheyden in harmonie (1923).
Zijn vader gaf hem zijn eerste lessen contrapunt, daarna studeerde hij verder aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel bij Paul Gilson en Paulin Marchand.
In 1925 behaalde hij een eerste prijs contrapunt voor de Jury supérieur de Musique.
Van 1931 tot 1966 was hij verbonden aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium, eerst als leraar notenleer en vanaf 1953 als leraar harmonie.
Terzelfder tijd gaf hij les aan enkele middelbare instituten (1945-1953) en aan diverse muziekscholen of -academies in het Antwerpse: notenleer in Berchem (1925-1966), harmonie in Deurne (1939-1972), notenleer, harmonie en muziekgeschiedenis in Mortsel (1941-1966).
Tussen 1930 en 1932 was hij zelfs directeur van de muziekschool van Eindhoven, en dirigent van de plaatselijke operavereniging (1930-1935).
Tot 1944 was hij zeer actief als dirigent, o.m. van het koor van de Sint-Joriskerk, van het operakoor van de Koninklijke Vlaamse Opera (1921-1922), van de fanfare De Broederband in Antwerpen (1926-1934), van de harmonie De Kolpingszonen in Bergen op Zoom (1936-1942) en tijdens de oorlogsjaren van de Liederavonden.
Van 1934 tot 1944 verzorgde hij buitendien de muziekkritiek in de 'Gazet van Antwerpen'.
Na zijn pensionering als leraar trok hij zich volledig uit het openbare muziekleven terug.
Ivo Mortelmans schreef behalve enkele instrumentale werken, voornamelijk vocale composities, met het accent op het kunstlied en het koorwerk, waarvoor religie, de natuur en de liefde voor eigen land en volk (anders gezegd: de Vlaamse volksgeest) zijn belangrijkste inspiratiebronnen waren.
Hij heeft een uitgesproken voorkeur voor het kleinere genre en een gebalde formulering, ontdaan van lege constructies en uitweidingen. Stilistisch sluit hij aan bij de romantiek, maar mengt, voor zover die dienstbaar en efficiënt zijn, nieuwigheden in zijn schrijfwijze. Ivo Mortelmans heeft zich nooit om enig -isme bekommerd. Hij wil eerlijk en onbevangen tot uiting brengen wat affectief, religueus, poëtisch en Vlaams in hem leeft. Zijn werk wordt gekenmerkt door een verheven uitdrukking en een harmonische soliditeit. Vele van zijn composities verraden een oprecht en verinnerlijkte religieuze inspiratie en stralen een fijnzinnig mysticisme of een contemplatieve sfeer uit. Zijn literaire aanleg zorgt bovendien voor een gevoelsexpressieve, vaak delicate tekstverklanking.
In 1986 heeft de leuvense universiteitsstudente Inge Keersmaekers haar verhandeling aangeboden tot het verwerven van de graad van Licenciaat in de Musicologie. Haar uitgebreide thesis is volledig gewijd aan het leven en werk van Ivo Mortelmans.
Het is het lijvige werk geworden, zijnde twee loodzware A4-formaat boeken.
Met waardevolle dank aan zijn dochter Luke Mortelmans, voor de nodige afbeeldingen en toelichting.
1925 - Ivo Mortelmans
